Waarom is het zo lastig mijn ex los te laten?

Als je nu hoopte bij het lezen van deze titel dat ik je helemaal ging meenemen in het jaar dat ik bezig was mijn ex-partner los te laten, dan kom je van een koude kermis thuis. Maar als ik ‘het jaar’ zeg, dan weet je misschien al genoeg; Een relatiebreuk kan intens zijn, je kunt je overweldigd voelen, in de greep van een wirwar van emoties. En het kan voelen of het eindeloos is, niet veranderend. Het proces van loslaten is complex, vaak verbonden met van alles en nog wat. Niet alleen betekent het einde van de relatie dat je partner moet loslaten. Maar ook alles eromheen, van spullen, huis, vrienden, schoonfamilie, etc. En dan ook nog alle elementen die niet zo tastbaar zijn. En binnen dat alles kun je ook nog zaken injezelf tegenkomen die meer met jezelf te maken hebben dan met je ex, oude pijnplekken die zich opeens weer laten zien. Hier succesvol doorheen navigeren kan veel van je vragen, tegelijkertijd kun je er ook enorm veel van leren over jezelf.

Hieronder 7 elementen die vaak meespelen in de moeite die het kost om de volgende stap te zetten, deze fase achter je te laten.

1. Verlies van verbinding:

Afscheid nemen van je partner betekent afscheid nemen van de warmte van emotionele intimiteit en het comfort van gezelschap. Je kunt je meer alleen voelendan je je ooit voelde. Er is misschien wel een leegte in je huis, in je app-verkeer, in je avonden. Mensen gedijen niet zo goed bij ongewenst alleen-zijn. De leegte die achterblijft kan je zomaar in een zwart somber gat laten vallen, en dan ga je van alleen-voelen naar eenzaam-voelen. Ook al zijn er lieve vrienden om je heen en weet een deel van jou ook nog dat dit niet alles is. Het gevoel kan het overnemen.

2. Hechting, hechting, hechting:

Als mens verlangen we naar verbinding en vormen we banden met degenen die het dichtst bij ons staan. Met geliefden bouw je een hechtingsband op. Hechtingsbanden zijn een biologisch fenomeen. Als je zelf ooit een kindje hebt achtergelaten bij de creche, dan weet je dat dat paniek en angst kan losmaken aan beide kanten. Je weet dat het weer goedkomt, maar het moment maakt een heftige emotie los. Het verbreken van een hechtingsband, zelfs wanneer je weet dat het het beste is, kan golven van emoties veroorzaken. De angst voor verlating en het verdriet van scheiding zet het hechtingssyteem aan, waardoor de pijn van het uit elkaar gaan intenser wordt.

3. Identiteit en eigenwaarde:

Relaties vormen ons, dragen bij aan ons gevoel van ‘zelf’. Je liefdesrelatie geeft je eigenwaarde en wordt onderdeel van je identiteit. Na een scheiding kun je verschrikkelijk in de war raken en zo ook je eigen waarde en je aantrekkelijkheid in twijfel gaan trekken. ‘Zo’n leuke partner vind ik nooit meer’-gedachten kunnen dan zomaar opkomen. En opeens zit je met een psychologische puzzel die je daarvoor niet had. En zo kun je in een loop terechtkomen. De vermijders onder ons gaan zich terugtrekken omdat ze in een wereldbeeld beland zijn waarin ze alleen zijn, niets waard en op niemand kunnen rekenen. De aanklampers gaan van alles doen om toch aandacht te krijgen, misschien wel oppervlakkig maar in ieder geval aandacht. Om die aandacht te gebruiken om je zelfbeeld wat beter te maken. Eigenlijk moet je op zo’n moment met je gevoel voor eigenwaarde en je zelfliefde en zelfcompassie aan de slag. 

4. Onopgeloste emoties:

Het einde van een relatie roept een wirwar van emoties op, van verdriet en woede tot spijt en schuldgevoel. Je kunt de neiging ervaren om al deze emoties te onderdrukken, afleiding te zoeken. Het zijn rot-emoties om naar toe te gaan, zeker als je te lijden hebt onder lagere eigenwaarde (zie boven). Tegelijkertijd verlengt het onderdrukken van deze gevoelens alleen het rouwproces. Ook dit vraagt weer zorgvuldig navigeren. Soms is het het best om maar  te gaan zitten met je rotgevoelens (of dit samen met een coach doen), soms is het beter om afleiding te zoeken. Daar kan bijkomen dat je ook emoties tegen kunt komen die wel ontstaan zijn door de breuk, maar niet zoveel met de breuk te maken hebben, Alsof je een stop uit een wasbak trekt. Alles komt er opeens uit. Ook oud verdriet bijvoorbeeld.

5. Onzekerheid en angst voor de toekomst:

Het onbekende vervolg van je leven dat voor je ligt kan ontmoedigend zijn, je onzeker en bezorgd maken. In deze periode ervaren veel mensen een grote angst om alleen te zijn, opnieuw te beginnen, of in hun eentje het hoofd te bieden aan de uitdagingen van het leven. Je kunt als het ware ‘bevriezen’ in het leven. Alles voelt zwaarder, misschien wel wat zinlozer dan samen. ‘Waarom zou ik vanavond koken? Wat is daar de lol van?’

6. Herinneringen en triggers:

Je hebt een lange periode van het leven samen leven achter de rug. Daar horen gedeelde momenten, gedeelde situaties, plekken, jaargetijden bij. Als die zaken kunnen triggers zijn, die weer een golf van nostalgie en verlangen naar ‘toen’ losmaken. Denk maar aan verjaardagen, ontbijt in het weekend, een stad waar je samen was, of voor het eerst weer de geur van de herfst. Al deze triggers maken het lastig om vooruit te gaan, je wordt de hele tijd even teruggeworpen.

7. Hoop op verzoening:

Vasthouden aan de hoop op verzoening houdt het verlangen levend, waardoor de acceptatie van het definitieve wordt uitgesteld. Ondanks dat je misschien wel weet dat het beter is, of zelf de knoop hebt doorgehakt, houd je geest je soms ook gevangen met mooie beelden. Je zet als het ware een roze bril op of voelt het verlangen naar dat het ook anders had kunnen lopen. Soms is dit zo groot, dat je dit ook op de toekomst projecteert; ‘Als we hier nou uitkomen, dan hebben we het toch goed samen? Wat zonde om alles weg te gooien alleen vanwege dat punt.’ Je vergeet het grotere plaatje, je wordt meegezogen in het roze-bril gevoel. Soms komt die hoop op verzoening niet zozeer van jezelf, maar blijft je partner aan je trekken met mooie woorden en visioenen van hoe het ook kan worden. Dan moet je van goede huize komen om dit te weerstaan en een halt toe te roepen. Het is dan lastig om jezelf te herinneren aan waarom het ook al weer beter was dat het stopte…

Afrondend

De pijn van het afscheid nemen is een natuurlijk onderdeel van het rouwproces. Een rouwproces met iemand met wie je een hechtingsband hebt, kost tijd, geduld en aandacht naar binnen. Je hebt zelfcompassie en gewaarzijn nodig om deze overgang succesvol te maken. Sta jezelf wat support toe, van vrienden, geliefden, familie. En schroom niet om (voor delen van de reis) een coach op te zoeken.

Mocht je willen uitzoeken of ik de geschikte coach voor je ben, hieronder kun je met 33% korting een kennismaking boeken.