Waar gaat je ruzie om niks eigenlijk over?

Ruzie’s om niks heb je niet met iedereen. Die heb je met iemand die belangrijk voor je is. Hoogstwaarschijnlijk je geliefde.

En zo’n ruzie kan overal over gaan; Je lette even niet op toen ze iets vertelde, je hebt de kattenbak niet verschoond, je bent vergeten brood te halen, je ruimt je spullen niet direct op achter je. Je hebt geen zin om te kletsen. Je reageert blijkbaar niet goed om wat hij net vertelde.

Alsof je een lucifer bij een heliumballon houdt; Boem!

Daar gaat de sfeer, het gevoel van verbonden zijn. Je bent in een ruzie om niks aanbelandt. Gek genoeg doe je ook gewoon mee. Je krijgt een veeg uit de pan en je kunt niks anders dan er ook helemaal instappen. Er vol tegenin!

Een half uur later zijn jullie, als je mazzel hebt, allebei een beetje afgekoeld.

Ga je terugkijken naar wat er nou net gebeurt is. En je realiseert je:”Deze ruzie ging helemaal nergens over”. Hoe kon dit nou gebeuren?

Misschien zoek je toenadering tot je partner. Of hij zoekt toenadering tot jou. Wellicht komt er een ‘sorry, zo bedoelde ik het niet’.

Met een beetje pech loopt het niet zo bij jullie. Is de sfeer ijzig gebleven. Voel je dat je op eieren moet lopen en heel voorzichtig moet manoevreren. Er hangt spanning in de lucht.

Misschien heb je wel een oordeel over je partner: Hij is altijd zo met zichzelf bezig? Hij is een sloddervos, hij houdt geen rekening met mij. Etc.

Herkenbaar? En vraag je je ook af hoe je nou in een ruzie om niks kunt belanden met degene van wie je houdt? Hier is het antwoord: De ruzie ging niet om niks. Je luisterde alleen naar de verkeerde ‘laag’.

Waar ging je ruzie om niks dan eigenlijk over?

Een liefdesrelatie roept dezelfde dynamiek en behoefte aan veiligheid op als de relatie tussen een kind en de ouders. De hechtingstheorie heeft hier een helder licht op geworpen de afgelopen decennia. Wat we nu weten is dat er allerlei alarmbellen afgaan als één van de partners zich niet veilig voelt.

En als je je niet veilig voelt dan zit je in een situatie die stress en spanning oproept. En daar heeft ons systeem iets moois op bedacht: Je hersenen sturen een signaaltje aan waardoor er allerlei stresshormonen in je lichaam losgelaten worden die je in staat stellen om te vechten of vluchten.

En dat is dus je primaire reactie: Je gaat vechten: Met woorden. De ruzie om niks is de start van een gevecht. En het kost nogal wat moeite om van hieruit weer af te koelen en terug te komen bij andere gevoelens.

De ruzie om niks is een signaal

Als jullie ruzies om niks hebben, dan is dit waarschijnlijk een signaal dat er al een tijdje bij één van jullie (of allebei) een ‘gevaar’-knop wordt ingedrukt die gaat over of de verbinding wel veilig is.

En zo moet je er dus ook mee omgaan. Dat vraagt een 180 graden omwenteling van degene die aangevallen wordt. In de hoop dat de aanvaller vervolgens ook kan ontspannen, de gevarenzone uit kan komen en de verbinding kan herstellen.

Stel:Je komt thuis. Hard gewerkt, zin om thuis bij te komen en je partner weer te zien. Als je thuiskomt is ze wat afwezig, de kus die je krijg is ook niet zo warm. Je bent iets later thuisgekomen dan normaal. Meestal stuur je dan even een appje. Dit keer niet. Je was er niet zo mee bezig. In plaats van ‘fijn dat je er bent’ krijg je ‘Je zou om 6 uur thuis zijn!’. Dit is het signaal van dat er blijkbaar bij haar alarmbellen af zijn gegaan. De uitval is een’vecht’-actie. In plaats van ook te gaan ‘vechten’, vraagt het van jou om diep adem te halen. Daarna zou je iets kunnen zeggen van:”Ik merk dat je van slag bent. Ik wil het graag begrijpen, wil je me het uitleggen?”

Wat voor jou klopt als reactie is natuurlijk persoonlijk. Het is wel belangrijk om niet in de tegenreactie te schieten, adem te halen en 180 graden om te keren. Niet te vertellen hoe jij hard gewerkt hebt, dat je je best doet, etc. Maar je partner helpen om tot rust te komen, de onveiligheid die er blijkbaar is te herstellen.

Eens?