Wat is zelfcompassie?
Zelfcompassie wil eenvoudigweg zeggen dat je een warm, liefdevol, zorgzaam gevoel naar jezelf kunt voelen op het moment dat je iets lastig vind of wanneer je het moeilijk hebt.
Het is bijzonder dat we makkelijker compassie voor een ander kunnen voelen dan zelfcompassie. Dat is iets dat we moeten leren. Als we het zelf moeilijk hebben, komen we terecht in patronen die we ooit geleerd hebben over hoe de dingen horen: “Wees sterk, zorg dat je niet afhankelijk van iemand wordt, niet huilen, doorzetten” etcetera!
Hoewel zelfcompassie iets is dat niet vanzelf gaat, is het wel superwaardevol om er wat in te oefenen. Het heeft namelijk grote voordelen, die ook wetenschappelijk onderzocht en gemeten zijn.
Definitie van zelfcompassie van Kristin Neff
Kristin Neff is wat mij betreft de bekendste auteur en onderzoekster rond het thema zelfcompassie.
Zelfcompassie bestaat in haar definitie uit drie elementen:
- Vriendelijke houding naar jezelf. Het vraagt een houding van vriendelijkheid naar jezelf toe. Vanuit automatismen en patronen van vroeger zijn we vaak geneigd om kritisch en veroordelend naar onzelf te zijn (zie ook mijn blog over de innerlijke criticus). Zelfcompassie vraagt een houdig van zachtmoedig en begripvol zijn naar jezelf. Het is een houding die we vaak makkelijker tonen naar een partner, vriend of vriendin.
- Besef van niet-alleen zijn. Zelfcompassie vraagt om een onszelf insluiten in het systeem. We staan niet op onszelf, we zijn met anderen verbonden in onze ervaring van het leven. Vaak voelen we ons juist afgescheiden en vervreemd van anderen door ons eigen lijden. Zelfcompassie is juist een houding van weten dat je niet alleen bent, dat er anderen zijn, dat anderen vergelijkbare ervaringen kennen als die jij meemaakt.
- Mindful. Ten derde vraagt om een houding van mindfulness. Dat houdt in dat je ruimte in jezelf wilt vinden om ook je eigen ervaring te beschouwen. (zie voor meer uitleg hierover ook mijn toelichting over de waarnemerspositie in mijn blog over meditatie). Het vraagt om een soort regisseurspositie in onszelf die ervoor kan zorgen dat we de dingen die we moeilijk of pijnlijk vinden uitgewogen aandacht geven, niet te groot maken en ook niet te klein. Vooral als we samenvallen met ons gevoel is het moeilijk om er nog naar te kunnen kijken.
Meer lezen over zelfcompassie? Lees het hele blog hierover!
